Deze tentoonstelling is een eerbetoon aan de Gorcumse kunstenaar, PETER STRUYCKEN, die zijn 85e verjaardag vierde. Hij is vooral bekend door zijn gebruik van de computer om zijn werken te realiseren.
Uitgangspunt is het gebruik van de kleuren en vormen. Elk werk moet helder, ondubbelzinnig zijn.
In zijn beginjaren maakte hij vierkante schilderijen die hij opbouwde volgens een samnehangend stappenplan. Wetmatige beweging noemde hij dat.
Eind jaren 60 begon hij computers te gebruiken voor zijn werk. In Delft en in Utrecht kon hij in de
hogescholen de aanwezige computers gebruiken. Dat moest 's nachts, want overdag gebruikten de studenten de kolossale machines. Hij leerde hoe hij met behulp van eenvoudige algoritmen onbegrensde ordeningen te berekenen.
In de jaren 70 gaat hij uit van drie basiseenheden: plaats, kleur en tijd. De plaats werd een punt. In zijn punttekeningen. De kleuren werden in een bepaald schema aan de punten toegevoegd.
De tijd kreeg een plaats in de toepassing van video en film.
In de jaren 90 was de rekensnelheid van computers zo toegenomen dat hij dynamische werken kon maken als beelden passend bij klassieke muziek en lichtinstallaties en architectuur.
 |
| EEN WANDKLEED, computergestuurd geweven in het Textielmuseum Tilburg |
In de jaren 90 maakte hij video-installaties op muziek
van Skrjabin en Boulez. Een hoogtepunt.
De uiterste zalen, zowel links als rechts, tonen werken van 'verbeelde vrienden',
voor een deel uit zijn eigen collectie.
Hij wilde graag dat er werken toegevoegd zouden worden van Hoos Blotkamp (1943-2014) en Floris van Manen.
 |
| Hoos Blotkamp (1943-2014) Ook zij werkte met algoritmen. Zij maakte dynamische video's. |
No comments:
Post a Comment