RENE MAGRITTE MUSEUM BRUSSEL

27 JUNI 2009

In Nederland en vooral in Amsterdam schijnt een verbouwing jaren te moeten duren.
In Brussel ging op de geplande datum het Magrittemuseum open. In de vooraankondigingen leek het een commercieel pretpark te worden, maar dat is gelukkig niet zo. De werken hangen mooi op wanden die toepasselijke gedempte kleuren hebben.
De expo kent een verdeling in drie perioden. In ingebouwde vitrines tekeningen en documenten, in de hallen filmpjes en aan de wanden 150 werken. Veel daarvan zijn legaten of langdurige leningen. Het is een mooi en afwisselend geheel geworden.
Ook de pogingen van Magritte om aan te sluiten bij de markt door verlaat impressionistisch te werken en door brutaal lelijke kunst te maken zijn vertegenwoordigt.
Het Onvoorstelbare 1928
De idee is al aanwezig, de uitwerking is nog onbeholpen.
De grote familie
Typerend voor Magrittes werkwijze. De vorm vullen met een ander beeld. Iets dat ook in taal kan.
Kasteel in de Pyreneeen
Ook typerend is de lage horizon en heel vaak de zee, waarboven in de lucht iets zweeft zonder last te hebben van de zwaartekracht. Sommigen spreken daarom van droombeelden. Je kunt het ook zien als een samenbrengen van losse elementen die in de compositie een betekenisverbinding aangaan, zoals het zuivere surrealisme 'voorschrijft'.
Het Rode Model
De titels bij de werken hebben vaak niets te maken met de voorstelling. Ook dat is typisch surrealistisch. Doordat de toeschouwer geneigd is de titel op het werk te betrekken, gaat hij anders naar het werk kijken en het wellicht anders interpreteren.
Het is bekend dat Magritte met vrienden er een spel van maakte om titels bij nieuw werk te verzinnen.

De Viool
Freudianen willen graag aan de haal met Magrittes werk. Zeker is dat hijzelf niet verder dan de compositie en de idee ging.