WONDERLAND KUNSTHAL DEKADE

25 juli 2009

Amersfoort heeft er een kunsthal bij, een splinternieuw gebouw met een prachtige constructie en een heel open uitstraling. Het daglicht stroomt van alle kanten binnen. Dat en de ietwat onhandige constructie van de expositie etages zorgen ervoor dat de beelden een gevecht moeten leveren met de ruimte. Ook de volgorde van de werken maakt dat de totaal indruk minder is dan wanneer de werken in een betere omgeving of combinaties zouden zijn gepresenteerd. Nu lijkt het geheel vooral kunstenaars te tonen die kinderlijk werken, al of niet met dubbele bodem. Het lijkt alsof ze geselecteerd zijn op hun professioneel geknutsel.

Henry J Dagger is een kunstenaar die pas na zijn dood ontdekt werd. Hij bleek zonder dat iemand dat wist een grote hoeveelheid illustraties in waterverf te hebben gemaakt bij zijn epos The Story of the Vivian Girls. Hij woonde in een armzalig kamertje tot hij overgebracht werd naar een verzorgingstehuis. Na zijn dood vond met zijn werk. Het is het werk van een autodidact. Het verhaal en de tekeningen lijken op kinderlijke fantasieen. Vreemd genoeg hebben de meisjes allemaal een penis. Ze worden op beestigachtige manier gemarteld en gedood door rijke volwassenen.
Henry Dagger
Henry Darger

Patricia Piccinini maakt van silicone fantasiefiguren, menselijke dieren die zij voorziet van echt mensenhaar.
PATRICIA PICININNI big mother
Big Mother van achteren gezien.

PAUL MORRISON maakt grote muurschilderingen, bijna altijd in zwart wit.
In Amersfoort is niet deze te zien, maar een vergelijkbare.


CHIHO AOSHIMA schildert wonderlijke landschappen met daarin sprookjesfiguren en tieners. Door de glanzende en felle kleuren neigt het naar kitsch, al wijzen de prijzen die voor haar werk betaald worden daar niet op(?)

ARTURO PHILOMENO borduurt zijn werken in zijde. Vaak zijn het nachttaferelen waar geraamtes zich gedragen als levenden. Wat op de maan lijkt is het hoofd van ET.

BARBARA POLDERMAN maakt haar installaties met o.a. textiel. Zij baseert zich graag op de natuur en heeft een voorkeur voor vogels als uilen en arenden.


MARCEL DZAMA
heeft een bijna stripachtige en naieve wijze van figuren neerzetten. De voorstelling vertelt vaak een luguber verhaal.

LIZ CRAFT maakt beelden en installaties. De dood is vaak aanwezig in de vorm van een lachend skelet.
LIZ CRAFT - de vreugdedans

NATHALIE DJURBERG maakt klei/animaties en gewone tekenfilms. De films vertellen sprookjesverhalen, de kleurtjes zijn zoet. Leuk, maar is het museum de plaats om ze te tonen?

MARTHA COLBURN maakt ook filmpjes, schokkerig, amateuristisch lijkt het. Net als haar doeken tonen ze lugubere taferelen, vaak ontleend aan oorlogen.

KAREN SARGSYAN
doet het goed in expoland, op bijna elke tentoonstelling van moderne kunst is haar knipselwerk te zien. Zij past uitstekend in dit gezelschap. Haar knipwerk is natuurlijk veel beter en geraffineerden dan het gemiddelde knip- en plakselwerk,
maar het geeft haar werk ook dat kinderlijke dat veel kunstenaars hier gemeen hebben.

KATHRINE AERTJBERG they were out to get her Een combinatie van olieverf en spuitbus maakt dat de werken in ieder geval mooi gemaakt zijn. de voorstellingen laten ook zonder de titel veel te raden. Veel van de overige werken op deze expo hebben dat niet of nauwelijks. De curator zegt dat de werken onze fantasie moeten prikkelen. Dat lukt niet erg omdat ze zo eenduidig zijn.

TIM LEWIS Deze struisvogel reageert op de geluiden en bewegingen van de omstanders. Poten en kop bewegen in hun richting. Helaas was de aansturing kapot. Gelukkig is het werk ook in stilstand mooi. Iets dat bij veel kinetische kunst niet zo is.
MATHEW WEIR schildert kleine doeken die door de overdreven glinstering de indruk maken van gefotografeerde porceleinbeeldjes. Knap gemaakt maar ook voor zijn werk geldt hetzelfde: een combinatie van zoet en kinderlijk met gruwelijkheden.
Zou het dan toch allemaal door de televisie komen?