EDVARD MUNCH IN DE KUNSTHAL ROTTERDAM

ZELFPORTRET 1895
EDVARD MUNCH (1863-1944, Noorwegen)verloor zijn moeder in 1869 aan tbc. Ook zijn lievelingszusje stierf daaraan. Dankzij een tante kan hij naar de academie. al vrij snel begint hij te experimenteren door in de verf te krassen en te vegen en delen van het doek onbeschilderd te laten. Later, toen hij succes had en geld liet hij een buitenatelier bouwen, zodat het weer en het zonlicht konden inwerken op de doeken.
BUITENATELIER

Munch is vooral bekend door dat ene werk dat hij al vrij vroeg in zijn carrière maakte: De Schreeuw. Een super-expressief werk waarbij het hoofdpersonage verschrikt de oren dichthoudt om de schreeuw van de natuur niet te horen.
DE SCHREEUW 1893

Daarvoor had hij al landschappen en symbolistische werken gemaakt, met angst, vampiers en sfinxen. De vrouw is aantrekkelijk maar (levens)gevaarlijk.
SFINX 1892

De vrouw is in haar jeugd onschuldig. Munch lijkt zijn hele schildersleven een verlangen te houden naar die onschuldige tijd, waarbij seksualiteit nog geen rol speelde.
PUBERTEIT 1894
Sommigen zien in dat verlangen een heimwee naar zijn gestorven zusje.
HET ZIEKE KIND

Zijn techniek neemt toe. Hij geniet van de waardering die hij in Berlijn en Parijs heeft en koketteert met zijn depressies en drankverslaving.
De werken uit deze tijd tonen aan dat hij op de toppen van zijn kunnen stond.

MAANLICHT 1895

Het thema van de femme fatale heeft hij uitgewerkt in een aantal versies van Madonna,
een uitdagende verschijning die onaantastbaar lijkt.
MADONNA 1895
Van zijn geschilderde werken maakte hij graag litho's. en met die litho's experimenteerde hij weer, soms alleen maar door op de afdrukken te tekenen of kleur aan te brengen.
MADONNA 1895 LITHO

Na een jaar vrijwillig in een psychiatrische kliniek te hebben doorgebracht veranderde hij van onderwerpen. Die zocht hij dicht bij huis, landschappen, portretten. Door zijn experimenten met foto en film ging hij gedurfde uitsnijdingen of perspectieven toe te passen. Toch is dit werk niet altijd van hoge kwaliteit.
GELE STAM 1911
Dat is ook de conclusie na het zien van de expositie in de Kunsthal Rotterdam.
Er hangt veel, maar belangrijke werken ontbreken. En van wat er hangt is er veel van hetzelfde. Het accent ligt in de presentatie vooral op de gekwelde artiest, die eigenlijk een beetje gek was. De werken hangen ruim, maar de routing is niet helder en er hangen vooral teveel middelmatige werken.