The HugVijfentwintig jaar geleden kwam Nan Golding(1953, USA) met haar project The Ballad of sexual Dependecy (1980-1986) naar buiten. Het waren snapshots van haar vriendenkring die bestond uit travestieten, homoseksuelen, hoertjes en verslaafden. Haar werk maakte enorme indruk en kwam vrijwel direct in musea terecht. Het is aan de ene kant een peep-show, we kijken naar intimiteiten die prive zijn, en aan de andere kant een documentaire over de zelfkant van het stadsleven.
Om dit feit te vieren zijn er nu vier diashows te zien in het Fotomuseum Rotterdam.
Een daarvan gaat over het uitgaansleven, veel drank, veel travestieten
Een ander is gewijd aan de intimiteit en toont beelden van de vrienden badend, vrijend of slapend
In de meest uitgebreide diashow die een uitbreiding van de Ballad is, komen verrassend genoeg foto's van landschappen en verlaten kamers langs. Die laten zien dat Golding weet wat fotograferen is.
De laatste afdeling All by Myself laat zelfportretten zien, inclusief de beroemde foto nadat ze door haar vriend/man in elkaar geslagen is.
Wat het werk zo fascinerend maakt, is de vreemde combinatie die haar foto's oproepen: de mensen zijn echt en tegelijkertijd acteurs die zichzelf spelen.
Die paradox komt omdat Nan zo dicht bij en intiem fotografeert dat het afstand schept, objectief lijkt en toch compassie toont, zeker met de muziekfragmenten die de diashows begeleiden.
No comments:
Post a Comment