Vorig jaar verraste Ed v.d. Wubbe, choreograaf en leider van balletgroep Scapino in Rotterdam, met Holland. Zijn expressionistishce kijk op Holland. Verwacht geen verhalend ballet, want die maakt Wubbe niet. Zwarte kleding,(harmonium)muziek en gebaren als het opgeheven vingertje(in combinatie met een vinger voor de mond)zijn duidelijke verwijzingen. Voor de rest is het aan de kijker om te associeren bij de beelden die de energieke dans oplevert. Het is gezet op harmoniummuziek live bespeeld door Annemarie Labinjo en delen uit de CD Uumen een improvisatie door de accordeonist Kimmo Pohjonen en Eric Echampard. Het hele gezelschap is op de planken in dit stuk dat snelle en verstilde delen kent. Het boeit van begin tot eind en toont dat de dansers en Van de Wubbe op hoog artisatiek niveau werken.
Het programma wordt aangevuld met 2 choreografieen( de + uit de titel)
Craquer la peau van Loic Perela heeft een mooi beeld. Goudkleurige folie bedekt het speelvlak en weerkaatst het licht. Alleen er gebeurt te weinig. de bewegingen zijn dramatisch bedoeld, maar overtuigen niet en met het decor was meer te doen. Muziek en kleding waren lelijk.
Suite Suite Suiter van Marco Coecke op delen uit de Suite van J.S.Bach was vrolijk, humoristisch en vol goede bewegingen. Knap maar niet indringend. Een soort lekker snoepgoed, waarvan je je de smaak herinnert maar dat de maag niet vult.
No comments:
Post a Comment