Natuurlijk zijn er genoeg schilders die hun weg of thema hebben gevonden en daaraan vasthouden.
Indrukwekkend is dat zij binnen het zelf opgelegde kader steeds nieuwe wegen vinden om hun werk verder te ontwikkelen.
Philip Akkerman maakt vanaf 1981 zelfportretten. Het zijn er inmiddels meer dan 6000.
Vaak werkt hij in series en aan enkele portretten tegelijk. En telkens vernieuwt hij zich. In 2018 maakt hij ' zwart-wit' schilderijen, waarbij vervormingen een voorname rol spelen. Het gaat hem al heel lang niet meer om een goed gelijkend portret af te leveren. Het zelfportret is alleen de aanleiding om onderzoek naar vorm en techniek te doen. Tegelijk werkt hij aan een soort abstract expressionisme met nogal heftig botsende kleuren.
Anderen variëren in onderwerp of in techniek.
 |
E.P.M.D. (2014)
FONS HAAGMANS (1948)
heeft zich op de rapgeschiedenis gestort.
Zoals te zien is, is hij niet geïnteresseerd in realisme. Hij heeft veel gewerkt met sjablonen en een vereenvoudigde vormgeving.
 |
| KING OF POP |
|
 |
SARA VERBEEK (1974)
maakt een frisse muurschildering in het trappenhuis van het museum |
Sommigen zijn hun thema's en werkwijzen nog lang niet zat. Zij werken gestadig door, al zijn er steeds nieuwe aspecten aan hun werk te ontdekken. Zoals
Carla Klein (1970) die met perspectief speelt in haar architectonische ruimtes.
No comments:
Post a Comment