De fotograaf Popel Coumou (1978) ontdekte in haat studietijd de vele mogelijkheden die papier en licht samen kunnen hebben. Eerst werkte ze op A-4 formaat, nu voor het eerst op groot formaat.
Ze bouwt met gekleurd en doorzichtig papier en/of gekleurd kanton ruimtes op die pas door het licht driedimensionaal lijken. Daarnaast maakt ze van klei kleine voorwerpen die ze in een kleurrijk decor zet en met het licht een aparte sfeer toevoegt. Het lijken stillevens, maar zijn het dus niet.
Door de collages niet op foto maar in het echt te tonen, laat ze zien, hoe ze werkt.
Voor deze expositie heeft ze zich laten inspireren door het museum, een werk van Berlage.
Dit is zeker in de twee eerste foto's te zien. De foto's zien er allemaal aantrekkelijk uit.
installatie
Ze spelen in op wat wij in het westen verwachten te zien als Aziatische spirituele praktijken. Ze heeft er een eenheid van gemaakt, door de audio (digitaal aangestuurd en opgenomen) functioneert als soundtrack bij de video's. Beelden bewegen in de ruimte in samenhang met de video's en de lichtkrant herhaalt wat in de film gezegd wordt. Ze grijpt terug naar haar Singaporese-Chinese opvoeding en vermengt dit met haar Nederlandse kijk.
No comments:
Post a Comment