ABV24: LANDENPAVILJOENS in Guardini en Arsenale

Veel van de landenpaviljoens vallen behoorlijk tegen.  Sommige tonen architectuur of design, andere richten de blik op de wetenschap of op de natuur. Gelukkkig zijn er nog genoeg met verrassende exposities.

 GROOT BRITTANIË heeft een prachtig opgebouwd digitaal verhaal met dia's, films, teksten en muziek. . Wie het geheel wil zien, heeft een uurtje nodig.

FRANKRIJK Het paviljoen is volledig overgenomen door JULIEN CREUZET (1986, FR). Hij heeft een frans-caraïbische achtergrond en is professor op de Ecole des Beaux Arts te Parijs.
In zijn installatie heeft hij vorm gegeven aan diverse gedichten/liederen. Ze hebben te maken met de oceaanwereld, waar vreemde wezens zich tussen de vissen en de koraalriffen begeven. He tis een mix
van video's, beelden en installaties.

Al in de ingang van het paviljoen is al een video te zien.

ROEMENIË presenteert het werk van SERBAN SAVU (1978, Roe)

onder de titel WHAT WORK IS. De grote achterwand bevat 40 schilderijen met als thema momenten van ontspanning tijdens of na het werk.

THE CITY IS BEING BUILD 2017

THE YOUNG GARDIAN 2021

THE GARDENS 2013

THE LAZY FISHERMAN 2010

BENIN is voor het eerst met een paviljoen op de Biennale aanwezig.

Ook dit Afrikaanse land laat zien dat er goed werk uit dit continent komt.

De mooie titel van de expo luidt:

everything precious is fragile.

Centraal staat deze hut gemaakt van jerrycans.
ROMUALD HAZOUME  (1962, Benin)

interieur van de hut.

MOUFOULI BELLO 1987
NIGTHBIRDS 203

                             Hij is een multi-kunstenaar. In de ruimte hangt ook een beeldhouwerk van hem.

                             De kleur blauw is de hoofdkleur in zijn vrouwenportretten. De vrouwen zijn trots, sterk,

                             dansen graag en hun moederschap zien ze als een geschenk.

                      

SENEGAL toont prachtig werk van ALIOUNE DIAGNE (1985) 

Een aantal schilderijen in een hoek opgesteld.

Het is een mengeling van markttaferelen en vluchtelingen met zwemvesten.

De techniek lijkt pointillistich.

Deze kapotte boot staat voor het grote probleem in Senegal.
Vluchtelingen gaan met wrakke bootjes de oceaan op.
Velen verdrinken.

DE VERENIGDE STATEN stelden hun paviljoen open voor JEFFREY GIBSON (1972,USA).

Hij is een Cherokee die zich heeft geschaard bij Mississipi- Choktaw gemeenschap.

Hij schildert en maakt beelden. Hij mixt Indianencultuur met de club-cultuur, de queer-theorie,

mode, politiek en kunstgeschiedenis. Muren zijn met psychedelische kleuren bedekt en met teksten.Verspreid staan zijn beelden en vlaggen.Textiel, kralen, 

alle soorten verf gebruikt hij en krijgt veel bekijks

SAUDIE ARABIE geeft alle ruimte aan het werk van MANAL ALDOWAYAN (1973). Zij is een internationaal bekende kunstenaar. Ze houdt zich vaak bezig met de positie van de vrouw in de enerzijds traditionele cultuur en anderzijds de drang naar modernisme in haar land. Ze zoekt in haar werk naar manieren die de bezoekers doen beleven en  hen aan het associëren zet door wat ze zien en horen. Haar installaties bestaat uit grote, dunne plakken alsof deze uit de woestijn zijn gesneden. Daarbij klinkt het geluid van een zingende woestijn. Door op de zandbergen te stampen en te klappen ontstaan er mystrieuze klanken.

Overal staan tekeningen en teksten.

 VENETIË heeft een eigen plek tussen de landenpaviljoenen. Een mooie ruimte waarin een prachtige installatie van PIETRO RUFFO (1978, IT).

Een enorme bibliotheek op de kaft staan geen woorden, maar planten.

De globe toont geen werelddelen, maar dieren en goden.

Al eerder was het werk van SAFET SEC (1943, Bosnië). De werken hingen in een barokke kerk. Nu hangen ze naast elkaar. En ze spreken nog steeds aan.