Verbluffend scherpe foto's maakte Richard Avedon (1923 - 2004). Vele sterren wilden door hem gefotografeerd worden. De sessies verliepen bijna altijd hetzelfde.
Een eenvoudig lichte achtergrond, de fotograaf pratend, lachend en almaar foto's nemend om het onderwerp heendraaiend, wachtend op het moment waarop de pose wegviel en de persoonlijkheid naar voren kwam.
Vlak na de oorlog zonden zijn tijdschriften hem naar Parijs voor modefoto's.
Hij nam de modellen mee naar buiten en liet hen bewegen. Etalagepoppen waren er al genoeg. Zijn stijl is terug te vinden in veel hedendaags fotowerk van Erwin Olaf tot Rineke Dijkstra.
Op de prachtige overzichtstentoonstelling in het Foam te Amsterdam blijkt dat hij het experiment niet uit de weg ging. Het zwart laten vollopen, later het kenmerk van Anton Corbijn, of het haar onscherp te nemen waardoor de pracht van Brigitte Bardots gezicht en haar nog nadrukkelijker naar voren komen.
Met zijn medewerkers trok hij naar de midwest en fotografeerde daar 'gewone' mensen
op dezelfde wijze als hij hun beroemde landgenoten op de foto zette. Nu blijkt dat hij op zoek is naar de kracht die in de mensen zit. Dat maakt dat de foto's zo'n positief effext hebben op de kijker. In wat voor omstandigheden je ook leeft, de innerlijke vitaliteit maakt je tot overlever.
William Casby is een van de mensen die Richard ontmoette tijdens zijn reis door het 'dorpse'Amerika. Casbys vader was nog slaaf geweest. Wat een verhaal spreekt er uit de vermoeide ogen.
Een hele reeks foto's tonen zijn vader die in de loop der jaren gesloopt wordt door ziektes. Je ziet de strijd en de overgave in het gezicht van de vader weerspiegelt.
Deze foto is muurgroot. Hij experimenteerde met collageachtige technieken. Figuren uit de factory van Andy Warhol staan soms twee keer afgebeeld. Het narcisme overheerst in deze foto. De survivors kwaliteit die hij bij andere mensen vastlegde is hier ver te zoeken.
No comments:
Post a Comment